Autoakceptacja
Cześć kochani.
Cieszę się, że jak na razie mam zapał pisać:-) Piękne słonko dzisiaj grzeje.
Mam nadzieje, że cieszycie się nim równie mocno jak ja.
Chciałabym poruszyć dzisiaj temat akceptacji. Wiele, szczególnie młodych kobiet ma z tym problem.
Dotknął on i mnie. Nigdy nie byłam szczególnie szczupła. Z tego powodu doznawałam w szkole wielu nieprzyjemnych sytuacji. Głównymi sprawcami przykrych słów byli chłopcy. Ukrywałam się za metrami za dużych bluzek czy swetrów. Na w-f zawsze miała długie spodnie i szeroką koszulkę, która skutecznie ukrywała mój brzuszek. Wstydziłam się. I tak było przez wiele długich lat. Zaczęłam dojrzewać. Urosłam i zeszczuplałam. I wtedy stwierdziłam, że nie chcę się więcej ukrywać. Zaczęłam ubierać bardziej przylegające rzeczy. Chłopcy przestali dokuczać, bo dziewczyna była dla nich nie, jak wcześniej przedmiotem kpin, ale obiektem zainteresowania. Kawał dobrej roboty zrobiłam we własnej głowie. Często stawałam przed lustrem i mówiłam do siebie. Że nie mam się czego wstydzić, że mam ładne oczy. I krok po kroku od polubienia jednej części ciała do polubienia wielu rzeczy. Mówiłam "o dzisiaj ładnie wyglądają moje brwi" albo "ale moje policzki ładnie się zaróżowiają". Wymienianie swoich autów przed lustrem sprawia, że faktycznie je zauważamy! Także młode kobietki! Apel do Was!
Spróbujcie pokochać siebie! I pamiętajcie, że pewność siebie zauważą wszyscy i przestaną Wam dokuczać:-)
Miłego popołudnia Kochani
P.S. Widzę, że mam 2 obserwujących. napiszcie coś o sobie:-)
Cieszę się, że jak na razie mam zapał pisać:-) Piękne słonko dzisiaj grzeje.
Mam nadzieje, że cieszycie się nim równie mocno jak ja.
Chciałabym poruszyć dzisiaj temat akceptacji. Wiele, szczególnie młodych kobiet ma z tym problem.
Dotknął on i mnie. Nigdy nie byłam szczególnie szczupła. Z tego powodu doznawałam w szkole wielu nieprzyjemnych sytuacji. Głównymi sprawcami przykrych słów byli chłopcy. Ukrywałam się za metrami za dużych bluzek czy swetrów. Na w-f zawsze miała długie spodnie i szeroką koszulkę, która skutecznie ukrywała mój brzuszek. Wstydziłam się. I tak było przez wiele długich lat. Zaczęłam dojrzewać. Urosłam i zeszczuplałam. I wtedy stwierdziłam, że nie chcę się więcej ukrywać. Zaczęłam ubierać bardziej przylegające rzeczy. Chłopcy przestali dokuczać, bo dziewczyna była dla nich nie, jak wcześniej przedmiotem kpin, ale obiektem zainteresowania. Kawał dobrej roboty zrobiłam we własnej głowie. Często stawałam przed lustrem i mówiłam do siebie. Że nie mam się czego wstydzić, że mam ładne oczy. I krok po kroku od polubienia jednej części ciała do polubienia wielu rzeczy. Mówiłam "o dzisiaj ładnie wyglądają moje brwi" albo "ale moje policzki ładnie się zaróżowiają". Wymienianie swoich autów przed lustrem sprawia, że faktycznie je zauważamy! Także młode kobietki! Apel do Was!
Spróbujcie pokochać siebie! I pamiętajcie, że pewność siebie zauważą wszyscy i przestaną Wam dokuczać:-)
Miłego popołudnia Kochani
P.S. Widzę, że mam 2 obserwujących. napiszcie coś o sobie:-)
Przez wiele lat miałam kompleksy, które spowodowali właśnie chłopcy z mojej podstawówki i szkoły średniej. W 100% zgadzam się z tym, co napisałaś. Ja też zakrywałam się na wszystkie możliwe sposoby, pod dużymi i za dużymi ubraniami. Na szczęście znalazłam osobę, która pomogła mi to zwalczyć. Kolega z bloku, który dzisiaj jest moim mężem i mamy razem trójkę wspaniałych dzieci. Brawo za poruszanie tak trudnych tematów. Proszę o więcej i serdecznie pozdrawiam!
OdpowiedzUsuń